Lieke+Steven

Their Story

Lieke,

"Genoeg is genoeg … dacht ik bij mezelf."

Het was 27 maart 2014 en dat waren de eerste woorden, ook de titel van je eerste mailtje, die je mij schreef. Ik heb nog nooit zo snel een mail geopend als toen.

Gij die spreekt in woorden en ik in beelden, kwamen toen op dat moment voor het eerst met elkaar in contact. Gij met een binnenkopper van formaat want ik zweer het je, ik deed nog nooit zo snel een mailtje open als toen.

Toen ik je mailtje opende en terug begon te ademen las ik het volgende:

Hallo Melissa,

Sinds maanden komt je naam langs fietsen. Genoeg is genoeg, zei ik aan mezelf. Je kent me niet, en toch hebben we wat gemeen:

-        Jij hebt een passie voor de liefde. Ik ben ervan doordrongen;

-        Jij hebt je beroep gemaakt van het vertellen van liefdesverhalen –met beelden. Ik heb eenzelfde droom – om dat te doen met woorden;

-        Jij zal Katrien Biesemans en Mister Jan vastleggen op 16 augustus op hun bereGrotehuwelijksdag. Katrien mijn zus en beste vriendin

-        Ik ben afkomstig van de Parel der Kempen en ken Blauwberg bijna als mijn broekzak; 

(Lieke, ik moet daar nu toch wel bij zeggen: Om 'BlauWberg' als je broekzak te kennen, vergat je als beginnend schrijfster wel dat Blauberg zonder W wordt geschreven maar ik vergeef het je) 

En dus, zo geschiedde, we spraken af in Westerlo, de parel der Kempen met een W, om een koffie of chocomelk (ik ben het vergeten) te drinken. Ik weet nog dat ik buitenkwam en Jan belde: 'ik heb eindelijk iemand gevonden in deze trouw wereld die mij begrijpt'. 

Het was een begin van vele dingen. Dingen die ik hier niet allemaal ga opsommen want ieder die hier zit, weet ervan. Er zijn toch enkele dingen die me wel echt bijblijven. Zo mochten we samen reizen om liefdesverhalen te vertellen, zat ik op één van die dagen wel eens huilend met je aan tafel in Italië of schoven we nog voor alle andere gasten aan bij een huwelijksbuffet. 

Jullie trouwdatum 9 december 2017 stond al maanden stiekem in mijn agenda, nog voor de wereld wist dat jullie zouden trouwen. Ik vertelde je in een hutje in de ardennen, nog geen 24u nadat ik een positieve zwangerschapstest deed, dat ik zwanger was. Als eerste binnen mijn cirkel van vrienden en familie. Je was er toen op een belangrijk punt in mijn leven, ik sta hier nu ook weer op een belangrijk punt in jullie leven. Dat is wat we gemeen hebben. Belangrijke punten in ons of andermans leven delen. Lieke, ge bent één geworden met al die dingen waar je toen van droomde. Een verhalen vertelster, een sfeermaker in hart & nieren.

Er is maar weinig dat je leuker of belangrijker vindt in dit leven. Of misschien zijn er toch enkele dingen. Je gezin - ondanks je drukke agenda - zal altijd en immer in je hart op 1 staan. Je verlangt zo naar die warmte, aanvaarding en het begrepen worden binnen een warm nest met veel kinderen en een man die zielsveel van je houdt. Ik denk dat het de laatste jaren toch niet altijd makkelijk was om zowel dat gezin als die carrière te combineren. Als ik je dan aan het werk zie en je probeert zowel die bal van carriere als gezin in de lucht te houden dan moet ik eerlijk toegeven, heb ik wel eens gedacht in mijzelf: "Biesemans, genoeg is genoeg hé". 

Maar bon, als er al een super woman bestaat, dan zou jij zeker die cape mogen dragen (en eerlijk Steven, gij krijgt er natuurlijk ook ene). Er is dan ook niets dat ik je eigenlijk hier vandaag wil geven behalve meer tijd met hen. Nog meer tijd met hen. Meer warmte, liefde voor diegene die jouw compleet maken. 

Ik sluit af met een liedje, een liedje dat bij de komst van onze baby's Sem en Sophia ook door ons leven kwam fietsen. Ik draag dit liedje op aan nog meer familiegeluk en tijd voor jullie gezin. Want dat is wat die van de Blauwberg (Zonder W) je nog meer wenst dan welke carrière dan ook: liefde & massa's tijd voor jullie gezin want uiteindelijk is dat (echt) genoeg.

Geniet ervan & dikke kus,

Melissa