Lovewood
Their Story
De ontmoetingOp een winteravond in een al bijna leeggelopen cafeÌ in Aarschot, komt er een charmante jongeman binnen met groot zwart brilmontuur (in die tijd nog gezien als eigenaardig), witte leren Italiaanse schoenen en in licht beschonken staat. Hij is 21, ik ben 17. Ik heb al vier keer mijn jas aangedaan en afscheid genomen van iedereen, maar telkens kon iemand mij overtuigen om nog eventjes te blijven - alsof zij allemaal wisten dat die avond de man van mijn leven nog zou binnenstappen. Hij - de jongen met wie ik 11 jaar later in het huwelijksbootje zal stappen, komt aan ons tafeltje zitten en vertelt dat de maatschappij feitelijk een kubus is. Hij is interessant en grappig, heeft een eigenzinnige en leuke stijl, is über charmant en lief, maar toch - na enkele versiertrucs van zijnentwege - zeg ik hem dezelfde avond nog dat het nooit wat zal worden tussen ons, want dat hij mijn type niet is. *Hard to get!
Een week of twee later komen we elkaar opnieuw tegen. Hij heeft net een pak frieten gegeten bij Frituur Luc & An en heeft last van oprispingen, maar hij maskeert ze professioneel en we praten een hele avond lang. Hij staat er op om mij keurig thuis af te zetten (ik geef toelating, nadat ik bij vrienden ben gaan informeren naar de aard van zijn rijstijl). Aan de voordeur kreeg hij nog mijn nummer en MSN mee naar huis. *Hard to get failed!
De eerste date
Enkele MSN gesprekken later, in 2006 was dat de gang van zaken, krijg ik telefoon van hem. Hij loopt op het Sint-Pietersplein in Gent op weg naar zijn kot. Elke keer dat we daar nu lopen, denken we terug aan dat telefoontje. Op old-school wijze vraagt hij mij uit naar de Amorfuif in de zaal in Aarschot. Ik zeg toe. Een hele avond hebben we gedanst op het beste stukje dansvloer, volgens Roel is dat in het midden. Behoorlijk onder de indruk van zijn dansmoves sluiten we een leuke avond af. Hij zegt heel casual dat hij de dag nadien ergens moest gaan DJ’en en dat hij gratis inkom kon regelen voor mij. Hopla, tweede date in the pocket.
Mister DJ stond die avond opvallend meer op de dansvloer dan achter de DJ tafel en droeg een rode t-shirt met in witte letters LOVE op gedrukt. Tonight was the night, dacht hij. Ridge Forrestah - de andere helft van het DJ duo - ging dan maar solo en zorgde voor de soundtracks van deze love story. Roel & Julie in the mix.
En dan de eerste kus. In zijn bordeauxrode Volkswagen Golf, bouwjaar 1986. Ingepakt door zijn dansmoves, zachte karakter, creativiteit - hij heeft mij toen een handtas van karton gemaakt - en zijn bijzondere persoonlijkheid. Het werd een geweldige zomer.
De trouwdag
Een zomerse, onvergetelijke dag met al onze dierbaren. Een magische ceremonie die de toon zet voor de rest van de dag. Spontaan, relax, veel lekker eten, veel muziek, dansen, iedereen voelt zich thuis en op z’n gemak... Zo’n dag waar je nog lang op terugkijkt en glimlacht als je er aan terug denkt. De plek waar onze trouw doorgaat is heel speciaal voor mij (julie) en ik heb er tonnen goeie herinneringen. Ik heb er een prachtige jeugd gehad. Om er nu te kunnen trouwen is geweldig en ook wel een beetje emotioneel.
En zo geschiedde, die tuin van haar oma is nu voor altijd Lovewood. En wat voor één.
Their awesome vendors
Kostuum en strik | Café Costume Gent |
Schoenen Roel | Anthology Paris |
Schoenen Julie | Sézane |
Ringen en haarspeld | Bart Robeyns |
Armband | Aurélie Bidermann |
Make-up | Annick Wouters |
Drukwerk en illustratie | bruid en bruidegom |
Bloemen | bruid a.k.a ’bloemwerkenjulia’ |
Concept & styling | bruid & bruidegom |
Catering | Foodees door Gasthof Ter Venne |
Tenten | D-tent |
Muziek | Wide Vercnocke & Laserstraal, Uncle Teddie, Dick Black |
Ceremonie | special thanks to Wide & Thomas |
Drinkbekers | bruid & bruidegom |
Locatie | Lovewood - special thanks to Oma |
Fotografie | Melissa Milis |
Second Shooter | Danique |
a little love from this sweet couple
Me-li-ssa!Waar moeten we beginnen? Met een welgemeende dankjewel voor dit kostbaar aandenken? Ja écht, mega dankjewel! Wij en al onze geliefden gaan dit zo koesteren.
We zagen de foto’s binnenkomen net voor de middag. Maar we konden ze pas ’s avonds laat samen bekijken. Oh boy, wat een geduld nodig gehad… En dan eindelijk onder een dekentje, Bowie op schoot, tot een kot in de nacht foto’s gekeken. Tot onze ogen dicht vielen. Topmoment.
De dag nadien liepen de sms’en van getuigjes Sofie en Stefanie binnen, nadat ze de preview in hun inbox vonden. Ik citeer:
“Ik ben nu al aan het bleiten hahaha!”
“Zo leuk om dat terug te zien :))))”
“Het bleiten wordt alleen maar erger ho jooo”
“Echt zo mooiooi”
“Hahahaha 15.08 (foto van stefanie op de dansvloer) jeeeetje!”
“ho dju, wat mooi, ik heb ook efkes moeten wenen”
“merci merci om dit door te sturen”
“heel veel liefde!”
Ook Oma was in de wolken. Ze raadt ons aan om een grote kast te kopen, want dat het té moeilijk is om er maar één foto uit te kiezen om voor de rest van ons leven op de kast te zetten.
Opa heeft het helaas niet mogen meemaken. Maar voor ons was hij er ook. Hoe mooi dat ook jij dat zag en veel van zijn kunstwerken in de Lovewood-reeks hebt verwerkt.
Heel veel liefde, Julie plus Roel