Deze week is een moeilijke week op relationeel vlak. Papa en ik maken erg veel ruzie en ik moet voor een week alleen naar Zweden voor een foto-opdracht. De opdracht is erg leuk en ik vind de rust die ik zo erg nodig had. Ik verblijf bij de liefste mensen (en hun allerliefste zoontje) en vind het geweldig om een hele week met hen op te trekken en hun als gezin te zien functioneren. De Zweedse natuur en mensen geven me een enorm gevoel van rust. Het geeft me de energie om na te denken over papa en mij en onze toekomst en kan met meer vrede terugkeren… Deze week was eigenlijk heel erg goed voor ons. Tijdens het shooten zelf ben ik gevallen en pas bij terugkomst denk ik eraan dat ik dan een spuit met antistoffen moet halen (papa is bloedgroep A+ en ikzelf A- dus het kan gevaarlijk voor je zijn als ons bloed zou mengen). Gelukkig is er geen scheurtje maar uit voorzorg geven ze mij toch een spuit bij de vroedvrouw. Ik merk ook hoe moeilijk het kan zijn om als zwangere vrouw te reizen, al die zware tassen meezeulen is niet zo evident, gelukkig gaat het allemaal goed en papa haalt me op aan de luchthaven, ik ben erg blij om hem te zien en vertel honderduit over hoe ik tot rust gekomen ben in de Zweedse omgeving. De weekfoto zelf is eenzaam en snel genomen. Ik vind dat ik er vreselijk opsta maar zo mag het ook een keertje want perfect is niemand, ik niet, papa niet en de wereld al helemaal niet.
Liefs, mama