Categorie: fotografie

WEEK 22 + 23


WEEK 22

* goes back in time, a year earlier *

“Nu ben je toch echt wel mager hoor…” De opmerking na 15kg gewichtsverlies blijkbaar. Vele weten niet dat het gewichtsverlies niet intentioneel gekomen is maar wel door een zware PI-IBS die ik opliep na een zware darmontsteking en die me op enkele maanden tijd enorm doet afvallen. Enkele maanden in de zwangerschap zelf is de enige opmerking die ik krijg “Amai, en dat is er maar eentje” of ook nog wel “Ge zijt toch echt al wel dik hé”. Ik kom tot de conclusie dat het ook nooit goed is. Gelukkig ben ik super trots op mijn buikje en vind ik mezelf erg mooi zwanger. Ik laat de mensen maar en geniet intussen verder van elke kg liefde die er extra aan mij groeit.

Ps. Ik eet om het te vieren zelfs enkele smoutebollen extra vanavond op Blauberg Kermis!

Pss. Er is een hittegolf in België (het is al sinds 1800-weet-ik-veel niet meer zo warm geweest) en dat voelen we. Slapeloze nachten (wakker zijn om half 5 is ons nieuwe favoriete ding), opgezwollen benen en voeten en ohja ook voordelen natuurlijk: shoppen voor de eerste echte babykledij in Wijnegem met papa die nu niet liever deed (ahja… solden en airco hé ;-))

WEEK 23

Liefste jongen,

Heb je ons gevoeld deze week? We zijn onze eerste les Haptonomie gaan volgen bij Jo in het GIC. Hij zal mij en papa de komende weken leren hoe we nu al in de buik contact met je kunnen maken en hoe we als ‘team’ de bevalling kunnen opvangen. De eerste les was super leuk en ook een beetje ‘awkward’ want tot onze grote verbazing was het niet ik maar papa die op de massagetafel moest gaan liggen – zo kon papa beter inbeelden hoe het voor mij zou voelen. Ik vond het geweldig en heb wat afgelachen. Na papa was ik aan de beurt en hebben we via onze handen leren voelen hoe jij in mijn buik rondzweeft en hoe we contact met je konden maken. We hopen dat ook jij geniet van deze momenten want wij vonden het helemaal te gek!

Ps. Behalve genieten toch ook PANIEK (en onhandigheid) deze week. Eerst mijn handen verbrand met kokend water, dan een tekenbeet (ieuw, als er iets is waar ik niet tuk op ben dan is het dat wel) en om af te sluiten de eerste druppels colostrum zien verschijnen uit mijn tepels – ahum. Choquerende tijden dus voor een nieuwe mama-to-be 😉

Deze foto werd genomen met D800 + 35mm

WEEK 20 + 21


De video toont misschien enige verwarring maar jawel: “Je bent een jongen!” Wat was dat schrikken voor mama… Ik heb echt moeten wennen aan het idee. Als je een meisje was hadden we al een naam en een heleboel ideetjes voor je geboortekaartje maar voor een jongen vinden we het een pak moeilijker. Onze afspraak met de gynaecoloog was weer enorm uitgelopen – ongeduldig dat we waren! Het mooiste nieuws is natuurlijk dat je helemaal gezond bleek op de echo! Toch elke keer weer een opluchting. Volgens de gynaecoloog had je een wipneusje (had papa als baby ook?) en bleek je al heel fotogeniek (uiteraard ;-)). Nu tijd voor mama om te wennen aan het idee dat ze een zoon zal hebben (dat had ze nooit gedacht of ingebeeld). Geef me nog eventjes tijd, komt vast goed!

PS. Papa heeft je op 20 weken voor het eerst kunnen voelen en ook ik voel voor het eerst echte shoppen in mijn buik…

Deze video werd genomen met D800 + 35mm

Michelle + Gijs


You may know Michelle and Gijs from the winter wedding I shot in Amsterdam a few years ago. I had to honour to shoot their civil wedding on a drizzly day in winter but a while later I got an email asking me if I was up for a whole wedding weekend with them in Italy. I knew this was good news because they always dreamed about getting married in Italy but would only celebrate and plan if they had a little baby that could celebrate with them. And so it happened: they got their Italian dream weekend with mountains & sunsets surrounding them while celebrating with lovely food, fabulous speeches, their little son next to them and most of all a lot of happiness and love!

Check out their wedding gallery!

WEEK 19


Liefste jongen,

Deze week shooten we een huwelijk in Italië. We genieten van de zon en ik ga voor het eerst met je zwemmen (ik barst bijna uit mijn oude bikini en heb geen tijd gehad om een nieuwe te kopen maar dat is bijzaak, het kan me niet schelen dat mensen kijken, ik ben veel te trots op je ;-)) Tussen het werken door geniet ik van de tijd samen met je papa. Alhoewel veel mensen denken dat onze job een droomjob is (we komen soms op prachtige plekken) is het toch ook altijd wel wat stressen. Vliegtuig halen, niets vergeten, hopen dat baggage niet verloren gaat, problemen met huurauto’s (ja, je hebt het vast wel al gehoord, papa en ik maken ALTIJD ruzie in (huur)auto’s), onszelf blijven vernieuwen en hopen dat mensen ons werk blijven leuk vinden en we boekingen hebben. Voorlopig is dat nooit echt een probleem geweest maar het maalt toch door je hoofd en het maakt een mens onzeker. Ik geniet ervan dat papa naast mijn zijde staat al heeft hij het moeilijk met al die onzekerheid en twijfelen we vaak aan hoe onze carrière zal evolueren met een kindje erbij. Het maakt mij zo triest & blij tegelijk. Ik wil er voor je zijn (emotioneel, fysiek maar ook financieel) de komende tijd maar wil me ook niet in het moederschap verliezen (op sommige dagen wil ik alleen nog dat, op andere dagen vind ik mijn job zo erg belangrijk en leuk dat ik alleen nog dag in/dag uit dat zou willen doen). Ik denk dat balans vinden voor mij moeilijk zal zijn (dat is het altijd al geweest).

Als ik enkele dagen geniet van vakantie is dat zo een fantastische oplader voor mij maar tegelijk mis ik mijn job, zit ik tot over mijn oren in het werk mis ik tijd met je papa & vrienden en vraag ik mij af of deze drukke job waar ik elke minuut van de dag aan denk wel echt iets voor mij is. Ah, die twijfels. Ik hoor het van veel creatievelingen/gepassioneerde mensen dus ik denk dat het normaal is, toch vind ik het niet gezond om telkens in die tweestrijd te leven en hoop ik dat dit iets is waar ik in de toekomst meer rust in kan vinden. Weet je, we hebben lang over je gefantaseerd, familie en vrienden rond ons kregen kindjes (of toch enkele van hen) en we waren een beetje jaloers op dat alles (ik toch, papa weet ik niet zo goed) want ik heb er altijd naar verlangd om een warm gezin te hebben. We voelden ons financieel niet echt klaar en ook fysiek ging het even wat minder met mij… daardoor hebben we de stap voor een kindje wat voor ons uit geschoven. Toch – nu het bijna zover is (en wat was jij er sneller dan we hadden durven dromen!) – twijfel ik nog steeds over alles. Zal ik het wel kunnen? Hoe gaan we dit financieel redden? Hoe gaat het mij emotioneel afgaan? Het gezegde klopt dus… voor kinderen ben je nooit echt helemaal klaar (net zoals met alles in het leven). Zoveel vragen, weinig antwoorden. We zien wel kleine jongen. Ik vergeet vast al mijn zorgen als ik binnenkort in je diepblauwe of groene (zo benieuwd!) ogen kijk.

Tot snel! Mama

Deze foto werd genomen met D800 + 35mm

WEEK 18


Deze week is je mama eindelijk terug thuis! Ze heeft een weekje in Zweden gewerkt en ik ben haar een paar dagen geleden op de luchthaven gaan halen. Je bent weer hard gegroeid in mama’s buik (niet dat mama dik is hoor, hihi). We hadden het wat moeilijk vorige week door het vele werk en we hebben nog niet echt of veel kunnen genieten/stil staan bij de zwangerschap, er lijkt altijd wel iets anders heel dringends op de planning te staan. We hebben nog niet echt spullen voor je gekocht en nu je al 18 weken bent willen we eigenlijk toch graag starten met het aankopen van wat leuks voor je. We hebben al wel leuke ideetjes (mama is beginnen pinnen, oh-o) maar we vinden het moeilijk om nu al dingen te kopen omdat we nog niet weten of je een jongen of meisje bent. Spannend, nog een paar weken en we weten het!

Tot snel,
je papa

PS. deze foto werd genomen in de tuin van je overgrootvader, we dromen stiekem al van een eigen tuintje (niet zo groot natuurlijk) waar we samen met je kruiden en groenten kunnen zetten. Dat lijkt ons geweldig!

Deze foto werd genomen met D800 + 35mm

WEEK 17


Deze week is een moeilijke week op relationeel vlak. Papa en ik maken erg veel ruzie en ik moet voor een week alleen naar Zweden voor een foto-opdracht. De opdracht is erg leuk en ik vind de rust die ik zo erg nodig had. Ik verblijf bij de liefste mensen (en hun allerliefste zoontje) en vind het geweldig om een hele week met hen op te trekken en hun als gezin te zien functioneren. De Zweedse natuur en mensen geven me een enorm gevoel van rust. Het geeft me de energie om na te denken over papa en mij en onze toekomst en kan met meer vrede terugkeren… Deze week was eigenlijk heel erg goed voor ons. Tijdens het shooten zelf ben ik gevallen en pas bij terugkomst denk ik eraan dat ik dan een spuit met antistoffen moet halen (papa is bloedgroep A+ en ikzelf A- dus het kan gevaarlijk voor je zijn als ons bloed zou mengen). Gelukkig is er geen scheurtje maar uit voorzorg geven ze mij toch een spuit bij de vroedvrouw. Ik merk ook hoe moeilijk het kan zijn om als zwangere vrouw te reizen, al die zware tassen meezeulen is niet zo evident, gelukkig gaat het allemaal goed en papa haalt me op aan de luchthaven, ik ben erg blij om hem te zien en vertel honderduit over hoe ik tot rust gekomen ben in de Zweedse omgeving. De weekfoto zelf is eenzaam en snel genomen. Ik vind dat ik er vreselijk opsta maar zo mag het ook een keertje want perfect is niemand, ik niet, papa niet en de wereld al helemaal niet.

Liefs, mama

Deze foto werd genomen met D800 + 35mm

WEEK 15 + WEEK 16


Liefste baby,

Deze week heeft mama je voor de eerste keer gevoeld. We zijn voor een huwelijk in het zonnige Spanje en bij het klaarmaken van de bruid zei mama dat ze je kon voelen. Ze stond met haar buik tegen een muurtje aan en fluisterde: “Vlindertjes flapperen in m’n buik, ik denk dat het de baby is”. Het was een hele belevenis voor haar en het maakt de komst van jou toch wat echter want we hebben je nog maar 1 keertje kunnen zien op de echo (en dat was heel erg kort). Ik kan je nog niet voelen maar daar komt binnenkort hopelijk verandering in. We hebben deze foto trouwens genomen in een hotel in Malaga, de dag na onze aankomst voor het huwelijk. Wat heb je al met ons mogen reizen!

Vlak voor ons vertrek heeft je overgrootmoeder (de “moe”) je je eerste knuffel gegeven. Ze is heel fier en gelukkig dat ze een achterkleinkind krijgt. We wonen momenteel nog in een klein appartementje boven de moe en de va. Zo leven ze ook van dichtbij mee met ons naar je komst.

Groei rustig verder,

Papa

Deze foto werd genomen met D800 + 35mm

WEEK 11


liefste foetus,

ja hoor – je bent een foetus vanaf nu dus dat moest even neergeschreven staan – de zon is eindelijk in het land. Wat hebben wij (maar vooral je mama) daar naar uitgekeken. Koude, regen en wind is niets voor haar (maar dat zal je nog wel leren) en dus zijn we extra blij met de zonnestralen die zich deze week voor het eerst hebben laten zien. Samen met het verdwijnen van de regen gingen ook mijn kwaaltjes voor een groot deel de deur uit, de misselijkheid en vermoeidheid zijn een pak beter, alleen plassen moet ik ’s nachts nog vaak (dat zal er niet op beteren). Je papa is sinds deze week ook 4/5e beginnen werken waardoor hij iets meer tijd heeft & we bijvoorbeeld af en toe eens lekker een paar minuutjes van onze vrije tijd genieten door samen op het dak te zitten (we hebben nu geen tuin maar genieten en zijn erg blij met het warme dak dat uitzicht geeft op Blauberg en ons eigen huisje aan de linkerkant). We wonen voorlopig nog op een appartementje van mijn grootmoeder (jouw overgrootmoeder!) en werken heel erg hard om ons eigen huisje klaar te krijgen tegen jouw komst. Volgende week mogen we ook voor het eerst naar Antwerpen voor een echo & ontmoeting bij onze gynaecoloog, dat vinden we zo spannend. Deze week is ook de week dat we iedereen over je komst hebben verteld (of toch de dichtste vrienden en familie), we konden ook niet anders (stiekem willen we ook niet anders) want als je op de foto kijkt zal je zien dat mama al erg zwanger begint te lijken. We zijn dan ook al een paar nieuwe outfits gaan kopen gisteren. We grappen dan af en toe ook al eens dat je een tweeling bent, we zullen het maandag weten lieverd. Vergeet niet dat mama fotografe is dus lach maar mooi naar ons, zullen wij ook doen (en misschien ook een traantje erbij, wie weet). Tot heel snel. mama x

Alle foto’s werden genomen met D800 + 35mm

Een familietrip naar Oostende


Twee weken geleden stond een weekendje met de schoonfamilie naar Oostende op de planning. Kleine Ida mocht ook voor de eerste keer mee! Weerberichten waren niet zo schitterend maar al bij al hadden we geluk en bleef het de eerste dag nog droog. Koude wind,warme hartjes en heerlijke koffie bij Familie Jansen (een aanrader!), hier enkele beelden van onze korte familietrip naar zee.

(alle foto’s genomen met deze camera & deze lens)

Liefs, Melissa