Auteur: Melissa Milis

Geboorteverhaal Elsie


WOENSDAG 23 JANUARI

11.45
Het is woendag 23 januari en dus ga ik samen Sem pannenkoeken eten bij de moe, dat doen we elke woensdagmiddag na school. Ik ben het zwanger zijn grondig beu (altijd moe, geen energie of lenigheid meer, best lastig met een kleuter in huis) en besluit dat we daarna thuis maar even in bad moeten gaan. Het is ondertussen traditie dat ik altijd samen met Sem in bad ga & zo krijg ik de namiddag toch nog op een fijne manier om. Spelen met Sem lukt al een tijdje niet zo goed meer, die verdomde grote buik weegt letterlijk en figuurlijk op me.

15.00
Ergens voel ik al wat ‘onrust’ in de buik en het bad is de enige plaats waar ik mij nog comfortabel voel. Sem valt echter nog voor badtijd in slaap op bed tijdens het Peppa Pig kijken en dus ga ik alleen in bad. Even tijd voor mezelf en een lekker warm bad. Het is heerlijk om even rust te vinden want de afgelopen dagen zijn zowel papa als Sem ziek geweest dus de nachten waren kort en ellendig. Ik werd er best boos en gefrustreerd van want ik wil je niet verwelkomen in een ziek huis of zelf nog ziek worden. Ziek bevallen lijkt mij echt dikke ellende. Onrust in mijn hoofd en lijf.

20.30
Die avond lees ik in de zetel nog eens de bevallingsverhalen van enkele sterke madammen die met het GIC bevallen zijn (oa Tiene & Mme ZsaZsa). Ik ben de laatste weken bijzonder vaak bezig geweest met de bevalling. Ik ben ineens zo bang om het allemaal nog eens te doen! Ik kijk niet uit naar de pijn & het controleverlies dus lees ik positieve bevallingsverhalen.

“Tweede bevallingen gaan vlotter, dit keer ga ik geen rugweeen hebben”
– ik prent het mij in.

Door de angst deed ik de afgelopen week ook nog een online cursus hypnobirthing en lees héél veel positieve thuisbevallingsverhalen. Ik probeer op die manier positief te staan tegenover mijn tweede bevalling. Die avond kijken Jan ik nog eens naar de oude video’s en foto’s van Sem zijn eerste levensjaar. Wat heerlijk om samen te doen. De oxytocine ging stromen denk ik want tegen bedtijd voel ik hier en daar al een wee opkomen. Ik schenk er nog niet teveel aandacht aan want de afgelopen weken had ik bijna dagelijks oefenweeën en dus kan het vanavond ook weer zo zijn. Alhoewel dat ik ergens een vermoeden heb dat 24 januari DE dag zal zijn…

DONDERDAG 24 JANUARI

00.00
Rond middernacht vraag ik aan Jan om op de logeerkamer te gaan slapen. Hij voelt zich nog steeds niet lekker en ik voel dat de weeën toch wel regelmatig zijn maar wil hem nog niet ongerust maken dus begin ik pas te timen als hij op de andere kamer ligt. Ik krijg al om de 2 a 3 minuten weeën maar ze voelen eerder als krampen aan. Ik droom over hoe het zal gaan & probeer een heel positieve mindset te hebben op wat gaat komen. Ik ga haar ontmoeten, het gaat vlot gaan en ik ben klaar om afscheid te nemen van die dikke buik. Ik soes nog een beetje en val af en toe in slaap. Ik ga ook verschillende keren plassen en ervaar wat druk maar er gebeurt verder niet veel.

04.00
Rond 4u word ik opnieuw wakker van een drukkend gevoel en ik merk dat de weeën niet weggetrokken zijn. Ik ga naar het toilet en daar voel ik dat ik vocht verlies. Ben ik aan het plassen? Of is dit het toch? Gek hoor, ik heb er gisteren nog om zitten lachen met tante Eliane, dat het toch gek is dat sommige vrouwen niet zeker weten of ze vruchtwater verliezen of gewoon plassen en nu ben ik even zelf in die situatie. Ik ga Jan wakker maken met het nieuws dat ik vruchtwater verlies (denk ik?) en de boodschap: “zoek die vruchtwater stick om het te testen”. Jan heeft geen weet van zo een stick en kijkt me vreemd aan maar zoekt toch als ik aandring. Ondertussen zie ik een klein beetje rozig vocht en ik blijf ineens kleine beetjes druppen dus ik gok dat dit het dan echt is. Jan heeft de stick gevonden, we testen: donkerblauw. Wat wil dat zeggen? Geen idee.

“Google Jan, google!”

Jawel, het is vruchtwater denk ik want het druppen stopt niet en google bevestigd: blauw, het is voor echt! Spannend dit. Vorige keer brak mijn vruchtwater pas tegen de persweeën aan.



05.30
We besluiten dat Jan beneden alles klaarmaakt, ik sms Jo, de vroedman dat het begonnen is maar dat hij nog niet moet langskomen en vraag of hij van wacht is. Ik weet dat Katrien (onze vroedvrouw bij Sem) deze week afwezig is dus gok dat Jo dit keer van wacht is. Lieve, de andere vroedvrouw is vandaag zelf jarig dus haar wil ik niet storen. Jo is een kanjer als het op fijne bevaltips aankomt dus ik heb er vertrouwen in als ik hoor dat hij erbij zal zijn samen met Ann. Ik ga nog even in de douche en voel dat het wel op gang blijft met de weeën, sterker maar nog steeds goed te doen. Ik zoek op mijn GSM naar het werkschema van mijn zus. Zij zou voor Sem zorgen en misschien kan hij er ook bij zijn als ik beval van zijn zusje. We hebben de afgelopen weken in elk geval vaak samen naar bevallingsvideo’s gekeken en Sem was er altijd enthousiast over. Kinderen zijn op dat vlak nog zoveel relaxter. Ik kan haar werkschema van de stress nergens meer vinden in mijn gsm en wordt er een beetje chagrijnig van. Ik sms haar maar ze is net op haar werk en is de hele dag weg dus ik weet dat ze er niet bij zal kunnen zijn. Super jammer maar ik ben blij dat mijn grootmoeder naast ons woont en Sem kan komen ophalen. Geen bevalling met Sem erbij, ergens jammer maar achteraf gezien ben ik ook wel blij dat het moment van mij en Jan zal zijn. Ondertussen bellen Jan en Jo, hij laat weten dat we hem gaan verwittigen als het echt doorzet. Jan heeft echter een vermoeden dat Jo al onderweg is aan de achtergrondgeluiden te horen. Ik ga naar beneden om de weeën op te vangen. Met een grote badhanddoek als steun in mijn rug, vang ik elke wee op die komt. Ze komen om de paar minuten maar zijn nog op te vangen met wat gekreun, druk van de handdoek en de juiste afwisselende posities. Ik leun op de zetel, hang dan weer op de bal of loop wat rond. Het is tijd om mijn hypnobirthing mp3s te luisteren. Het helpt mij om in mijn eigen wereldje te komen.

06.45
Ik bel mijn grootmoeder die naast ons woont: “het is begonnen, kan je Sem komen ophalen om kwart na 7?”. Mijn grootmoeder natuurlijk helemaal in de spanning en kei fier dat ze Sem mag bijhouden. Ze is een klein half uur later bij ons & om kwart na 7 maken we Sem wakker. Alhoewel het een schooldag is (donderdag) houden we hem van school vandaag. Ik vind het een mooi moment om Sem te vertellen dat zusje eindelijk geboren gaat worden! Een intens mooi gevoel. Ik zie hem vertrekken met mijn grootmoeder en mijn hart vult zich met liefde, straks zijn we met vier lieverd.


07.15
Ook Jo is ondertussen gearriveerd. Hij omhelst me terwijl ik op de bevallingsbal de weeën opvang. De ene keer zit ik op de bal, de andere keer hang ik over de bal. De weeën komen ineens wat trager en dus verontschuldig ik mij bij Jo. Misschien heb ik hem te vroeg gebeld. Hij was er ook veel sneller dan ik had verwacht, blijkbaar was hij stiekem toch al vertrokken toen we hem gebeld hadden vanmorgen. Al snel blijkt dat we hem helemaal niet te vroeg gebeld hebben want nadat hij alles heeft uitgepakt en wat aan het noteren is op zijn computer merk ik dat de weeën in alle hevigheid terugkomen. Hij heeft ondertussen ook gebeld met de tweede vroedvrouw Ann en ik hoor hem zeggen dat ze haar kinderen nog kan afzetten op school en dan rustig naar ons kan komen.

“Wow. Ann komt al?” – denk ik bij mezelf.

Dat is een goed teken want de tweede vroedvrouw komt pas tegen de persfase! Verder vang ik niet zo héél veel meer op van de omgeving maar ik weet nog dat dit me vertrouwen gaf. Ik vraag Jo om nog een keer te checken of de baby juist zit. Ik blijf toch een beetje angstig dat ik ineens een sterrenkijker zal krijgen. Hij voelt aan mijn buik maar ik heb nog geen antwoord of ik krijg door zijn handen op mijn buik ineens een intense wee. Vanaf dan gaat het allemaal héél snel, ik begin al snel het gevoel te krijgen dat de weeën sterker worden dan mezelf en mijn lichaam overgenomen wordt door de immense kracht. Ik schreeuw en begin daarna ook te brullen, ik voel dat ik een enorme drang krijg om te ‘hangen’ en vraag Jo om een doek aan de deur te hangen zodat ik kan doorbuigen. Ze zoeken een sjaal maar ik kan het niet meer wachten en vang vanaf dan elke wee op door op de knie van Jan te gaan hangen, zijn handen onder mijn buik en ik mijn handen rond zijn duimen zodat ik al mijn kracht kan loslaten & kan hangen op hem. Jo helpt mij naar beneden gericht te zijn door mijn benen te masseren telkens er een wee komt. In begin ben ik nog een beetje geïrriteerd dat ik geen doek heb om aan te hangen maar op deze manier aan het park voelt op zich wel goed en ik merk ook dat het sneller gaat dan bij Sem en het ook dragelijker is omdat de focus op mijn buik ligt en niet op mijn rug of benen. Ik vind dit zoveel fijner dan de verschrikkelijke rugweeën van bij Sem, al zou je dat aan mijn gebrul en geschreeuw niet echt zeggen. Ik kan actief opvangen en alhoewel het nog steeds ‘ondergaan’ is heb ik toch een soort van gecontroleerd gevoel. Ik heb vertrouwen. Ik loop ondertussen nog steeds met de hoofdtelefoon op. Ik hoor niks meer van de inhoud van hypnobirthing mp3s maar sommige woorden komen toch nog binnen en maken dat ik doorzet.

“your baby will be here soon”.

08.30
Van de hypnobirthing cursus heb ik onthouden veel te drinken maar ook dat je best met een lege blaas aan de persfase begint (hallo elke millimeter ruimte die ik niet meer extra moet openen ;-)) dus ik loop van de ene wee aan het park naar het toilet en terug, hopend dat ik op tijd terug ben & Jan op tijd zijn knie kan uitsteken zodat ik weer kan hangen. Eén vingerknip en hij loopt van het afwasmachine naar mij en terug. Team hoor: wij.

Jo vraagt waar ik wil bevallen. Bevallen? Dan toch? Nu al? Ik dacht aan de intense weeën te voelen ook dat het al bijna zover was maar durfde het niet hopen en ook deze keer wist ik op geen enkel punt hoeveel cm ik had dus ik ging echt af op gevoel. Ik besluit dat ik terug in bad wil gaan maar ben wel bang dat ik geen houding ga vinden. We gaan direct na de laatste wee naar boven en vangen de weeën dan op aan de wastafel. Jan weet op dat moment niet goed meer hoe hij mij moet begeleiden want ik word een beetje veeleisend. Die knie meer naar beneden, nee jan, daar vasthouden… “IK HAAT HAAT HAAT DEZE FASE” roep ik het uit. De mannen (jo en jan) negeren mij. Ze helpen mij om mij uit te kleden, halen de hoofdtelefoon met hypnobirthing van men hoofd en ik zie dat ik begin te bloeden, dit is het dan, ik ga je ontmoeten Elsie. Ik stap in bad en niet veel later ben je er. Ik herinner mij van deze fase opnieuw niet zo héél veel omdat het toch een waas is maar kort samengevat herinner ik mij: een warm bad, een warme douchekop die de pijn verzacht, mijn voeten op de benen van Jan zodat ik krachtig kan persen, mijn ogen locked met de ogen van Jo en de blik ‘gij gaat mij hierdoor sleuren’ en ook het hoofdje van Elsie die ik dit keer mooi en snel voel zakken. Wat een verschil. Geen ellenlange durende persweeën waar ik geen vooruitgang voel, gewoon een vijftal keer persen en mijn hand die door Jo op je hoofdje (met veel haar, ik voelde het meteen, werd ik direct gelukkig van ;-)) wordt gelegd en je mee geboren laat worden, twee keer het gevoel van ‘the ring of fire’ bij je hoofdje en schouders maar kijk daar ben je al. Je begint meteen te huilen, dat lucht mij zo hard op en komt zo hard binnen. Bij Sem leek het eeuwen te duren voor hij huilde (wellicht was het maar een paar seconden maar het leek een eeuwigheid).

08u55
Ik ben zo intens gelukkig dat je er zo snel bent en ik zie papa superfier wezen aan de andere kant van het bad. Hij ging NO WAY in hetzelfde bad stappen als waarin ik zou bevallen 😉 maar kijk, als Jo zegt: “kom Jan ga in het bad om haar te helpen” dan doet Jan dat toch ;-). Ik ben overweldigd van blijdschap, trots, opluchting dat het achter de rug is en het gegaan is zoals ik wou.

Ik ervaar dat Elsie een korte navelstreng heeft, net zoals Sem, en kan haar dus niet helemaal tot aan de borst brengen. Daardoor voelt het niet echt helemaal goed om in bad te blijven en verhuizen we naar de slaapkamer waar we de navelstreng doorknippen nadat hij uitgeklopt is en zo kan ik haar voor de eerste keer aan de borst laten drinken in alle sereniteit. De vroedvrouwen laten ons met drie. Wij drie. Samen. In dat bed. Ik weet nog hoe heerlijk ik dat vond bij Sem en nu ervaar ik het wel terug zo maar er is dit keer veel meer pijn van de naweeën en dat vind ik erg lastig. Ann geeft de raad om op tijd een pijnstiller te nemen en regelmatig mijn blaas te legen. Ondertussen wordt het ook weer tijd dat mijn placenta geboren wordt, Jo komt helpen en vraagt om mijn benen in zijn nek te leggen. Dat vind ik maar een gek idee. Nu de bevalling achter de rug is voel ik mij ineens toch wel héél bloot en bekeken dus ik weiger stilzwijgend maar er is geen ontkomen aan, hij heeft mijn been al in zijn nek liggen en hupsakee, daar is de placenta. Die man verdiend een standbeeld serieus. Hij kijkt ook nog even na of ik geen te heftige bloedingen heb of een scheur maar er is helemaal niks, geweldig. Je wordt gewogen (3120g) en gemeten (48,5cm) en alles ziet er goed uit.

Direct een 10/10 voor je Apgar en de woorden “een vinnig meisje” verschijnen in je boekje. Nog snel een douche voor mama en zo eindigen we de ochtend met sandwiches met kaas, saffraanmelk en een kersverse baby met trotse ouders. HEERLIJK. Ik had nooit kunnen dromen dat bevallen zo kon gaan. Na een week was ik alles eigenlijk al vergeten, dit is de bevalling die ik iedereen toewens. Wat mooi Elsie. Eeuwig dankbaar voor deze mooie ervaring. Je zal nu snel je broertje en familie leren kennen maar eerst genieten we nog even samen. Wat zijn we blij met je meisje. Eindelijk die dochter die ik zo graag wou. We zijn benieuwd naar ons leven samen, wij vier lieverd.

liefs, mama

Benieuwd naar het bevallingsverhaal van Sem? Lees het hier!

BRIEVEN AAN SEM | 8 MAAND


Vinnig klein mannetje van me, je bent al de 7 maanden voorbij en plots lijkt je eerste verjaardag in men hoofd al héél dichtbij. Zeggen dat dit jaar voorbij gevlogen is, dat is een beetje liegen want wat is het ook tergend traag gegaan op slechte momenten maar o wat gaat het ook snel langs de andere kant. Héél dit mama verhaal blijft er eentje van uitersten.

Nu je bijna 8 maand oud bent, mocht je voor het eerst mee met je opi op het vliegtuig voor je eerste buitenlandse uitstap (die in de buik niet mee geteld want toegegeven dat waren er toch wel wat ;-)) We trekken voor een kleine week naar Italië waar mama en papa huwelijken shooten en jij in tussentijd bij opi blijft. Ik schrijf deze tekst dan ook op een bankje in ons hotel terwijl jij ligt te slapen.

Zo reizen met je, is ook (alweer) een grote aanpassing. Mama en papa waren nogal van het -van hot naar haar- type en nu jij er bent moeten we onze dagen daaraan aanpassen. Daar heb ik grote moeite mee want nietsdoen of iets wat bijna in die categorie valt, dat ben ik echt niet gewoon! Ik schaam me een beetje als ik het neerschrijf want jij bent echt niet meer de moeilijkste baby (zoals je in begin wel eens was) en dus prijzen we ons gelukkig maar ons leven ziet er zo anders uit dan een jaar geleden en ik moet mijn weg nog vinden!

Dat reizen is dus nog wat zoeken… maar verder gaat het steeds beter en beter. Iedereen is zo gek van je (de italianen inclusief; ‘oh belle bambino’ hoor ik hier heel de tijd). En terwijl mama en papa zich terug een weg zoeken in hun werk, hebben we enorm veel hulp van je meter, grootouders en overgrootouders! Daar zijn we zo blij mee!

Nog groot nieuws want je bent officieel een doorslaper (of je slaapt nu meestal minimum 6uurtjes achter elkaar en dat is naar het schijnt “doorslapen”). Ik kan je zeggen dat we daar na 8 maanden héél blij mee zijn & ik het nooit geloofd had, hadden ze het mij 2 maanden geleden gezegd. Het is raar hoe snel je weer went aan meer slaap en hoe geradbraakt ik ben als je toch nog eens een nacht minder goed slaapt. Ik heb ook geleerd dat als er ooit nog een baby komt, ik sneller zal zeggen ‘hier hou hem maar even bij en ik ga slapen’. Dat af en toe doen heeft me zoveel deugd gedaan en af en toe een nachtje op hotel gaan voor werk, deed me weer energie hebben om het weer een week aan te kunnen dus ja, dat staat op mijn ‘to do’ list bij een volgend zusje of broertje voor jou! Behalve doorslapen hebben we ook eindelijk een ritme in je dag. Dat is fijn om te hebben en geeft rust voor ons allemaal. We weten waar we aan toe zijn en jij geniet ook van deze structuur.

Nu je 7 maanden bent, eet je lustig fruit en groentenpap (gaat vlot binnen hoor!) en maak je geluidjes. De hele dag lang liefst. Je favorietje van het moment moet wel het ‘brrrr’ doen met je onderste lip tussen je kaken. Naar het schijnt leerde opa dat… Je bent ook gek van het badje in de gootsteen en je flesjes melk (we mogen het niet laten zien want als je het flesje in de gaten hebt moet je het meteen hebben of er gaat een saldo af!)

Ook op de crèche vinden ze je een klein lief dotje dat de hele dag lacht en enkel weent wanneer het eten niet snel genoeg komt (net mama!). We zijn je ook aan het leren uit een beker te laten drinken en dat vind je super leuk (wel veel gemors hoor). Oh en ja, daar zijn ze dan, je eerste tanden staan te piepen. Onderaan je mondje staan ze klaar. Piep tandjes, tot volgende maand!

Véél liefs,
Mama

Alle foto’s werd genomen met deze leuke camera!

SHOP THE POST

DE GEBOORTELIJST – DEEL 1 : slapen


Een babyboom, zo kan ik het stilletjes aan gaan beschrijven. Heerlijk is het, vrienden die allemaal zwanger worden of ondertussen na mij zijn bevallen. Elke keer opnieuw kreeg ik wel dezelfde vragen: “wat hadden jullie op de babylijst staan”. (Bijna) allemaal voor het eerst moeder dus allemaal even onwetend. Ik zie me nog staan bij het leggen van de babylijst. Helemaal ondersteboven want totaal geen ervaring met al die rare objecten, wel gecharmeerd door hun babygehalte, iets minder door alle felle kleuren (ik was die moeder die dacht dat haar kind zou spelen met de totaal niet opvallende houten blokken zonder kleur, boy WAS I WRONG!) Voor al die moeders hier die hun huis niet willen zien veranderen in een kleuterspeeltuin met plastic en veel kleur, voor alle moeders die geen clue hebben (zoals ik) of voor alle moeders die gewoon nog is zin hebben om hun lijst up te daten, voor wie weet… nog zo een kleine etter 😉 met het excuus: “maar ze zijn wel schoon als ze (eindelijk, ooit is) slapen?”

Gezien een lijst lang is (sorry!) doe ik hem in stukjes. Wel zo handig en overzichtelijk, toch?

Gezien een lijst persoonlijk is en zowel lang/kort kan zijn naar eigen noden en comfort, heb ik bij de optionele items * gezet.
Alle items die we al gekocht hadden voor de geboorte van Sem kregen een +

Ok, hier komt ie. DE lijst. En ook wat foto’s uit een zomer’s verleden. Ik zou er bijna zelf terug een nieuwe etter bij willen 😉

DE “TO HAVE” SLAAP GEBOORTELIJST VOOR JE BABY!

bedje +

Wij kozen voor een co-sleeper*. Na 4 maanden lag ik enkel nog te luisteren naar Sem zijn adem en bewegingen en besloten we hem op zijn eigen kamer te leggen in een ledikant. Je kan ervoor kiezen om een baby langer/korter in je eigen kamer te houden maar als je borstvoeding wil geven, is een co-sleeper in elk geval héél handig voor de eerste maanden. Wij hadden voor de eerste weken ook een mozesmandje* maar gezien Sem zware reflux had, hebben we die mozesmand eigenlijk bijna nooit kunnen gebruiken. Sommige mensen leggen hun baby’tje zelfs in de draagmand van de buggy heb ik vernomen maar dat hebben wij dus nooit gedaan. We hebben altijd de co-sleeper gebruikt. Overdag sliep Sem in een park dat in de living stond (je kan ook nog een extra wieg zetten maar dat vond ik verloren geld), in de draagzak of de eerste dagen nog in het mozesmandje (enkel als baby geen zware reflux heeft)

tip: hoor is rond bij mama’s die al uit de baby-fase zijn. Onze co-sleeper doet nu ook dienst voor een ander gezin. Zo spaar je een heleboel kosten uit!

matras en toebehoren +

wij kozen voor een aerosleep matras met bijpassende hoes. Puur omdat we zo ‘geruster’ waren als hij op zijn buikje moest rollen en ademen in de matras. Koop een stuk of 3 hoezen, als de baby dan ziek is en het bed vuil maakt, moet je niet stressen over de was.

deken(s) +

Je kan ervoor kiezen om je baby’tje de eerste twee jaar in een slaapzak te laten slapen. Wij doen dit (was niet het plan) omdat het toch héél makkelijk is met een baby die héél actief is ’s nachts en continu rolt en draait. Een deken blijft simpelweg niet liggen. We hebben wel een ademend dekentje gekocht. Dit leggen we – nu Sem oud genoeg is – nog regelmatig bij over de slaapzak. De eerste maanden moet je zorgen dat de baby goed vastligt en niet onder het deken kan zakken.

stuk of 4 slaapzakken +

Kijk goed na welke dikte je slaapzak nodig heeft en koop er minimaal 2 voor de winter en 2 voor de zomer. De eerste weken deden wij Sem ingebakerd in een slaapzak maar naarmate hij ouder is heb je ook gewone slaapzakken nodig. Wij gebruiken bijna altijd de slaapzakken van ErgoPouch. Ze zijn superhandig (mouwen kunnen er af/aan, voeten kunnen samen of apart) maar niet goedkoop dus we hebben ook nog deze iets goedkopere varianten zodat we kunnen afwisselen als ze weer in de was moeten wegens vuil (ik geef u hints, pipi, snot, overgeef en meer van dat lichaamssap). 

bedomranding/bedbeschermer *

Wij hadden dit niet op de babylijst gezet (gevaarlijk als baby tegen de zijkant ligt en weinig lucht krijgt) maar hebben het na een jaar toch gekocht omdat Sem telkens opnieuw zijn tutjes verloor ’s nachts en met de bedomranding is dit veel minder het geval).

babyfoon +

Je hebt er met zoveel opties en extra’s. Wij kozen deze vrij simpele (al duur genoeg!) en hij werkt echt prima.

reisbedje *

Gezien Jan en ik vrij veel reizen voor onze job, was een reisbedje noodzakelijk. Toen Sem enkele maanden oud was, gingen we reeds naar Frankrijk met de auto en dit reisbedje is voor mij DE uitvinding van de eeuw. Ik wil geen ander meer! We gebruiken het op reis maar ook veel op verplaatsing. Het staat op 5 sec op en is op 5 sec weer ingepakt en is niet zwaar, neemt geen ruimte in de auto in etc. Dit vinden we zelf één van onze beste aankopen die we gedaan hebben. Uiteraard niet noodzakelijk als je niet op reis gaat of altijd bij vrienden en familie langs gaat waar bedjes aanwezig zijn.

Knuffeltje/Knuffeldoekje *

Heel veel kindjes hebben een knuffeldoekje voor hun bedje. Dit hebben wij van in begin ook gedaan (wij hadden deze schattige knuffel) maar Sem geeft er geen moer om. Als je een knuffeltje koopt, koop er dan meteen een stuk of 3 want vaak hoor je van die horrorverhalen waar de knuffel kwijt gaat en de baby’s niet meer slapen 😉 Wij hebben geen verloren knuffels nodig voor dat laatste *insert sleepy face*

Tutjes *

Je zal zien, heel veel zwart-wit denkers als je gaat google’n over tutjes. Lang verhaal kort: ik ging geen tut geven maar gaf na enkele weken toch eentje. Sem had zware reflux die niet snel onder controle was en wou continu drinken of zuigen en ik werd er gek van. Ik wou mijn borsten echt terug 😉 dus we zijn een tutje beginnen geven en dat was voor ons (en hem) een rustpunt en noodzakelijk. Ik kende toen zijn ritme ook al goed en was dus niet ongerust dat Sem honger zou hebben. Ik heb wel bewust gekozen voor een ‘gezonde’ tut. Sem slaapt ondertussen met een stuk of 10 tutjes in bed 😉 want hij kan niet meer zonder. Dat is dan weer het nadeel. Je moet het weer gaan afbouwen later (toch totaal geen spijt dat we het toen gegeven hebben).

Nog een heel goeie tip: koop geen 20 tutjes voor de geboorte. Kans is groot dat je baby een bepaalde soort tut verkiest qua vorm/materiaal en het kan soms even zoeken zijn. Koop er dus eentje als het nodig is, probeer die uit en als die goed gaat kan je er wat extra kopen. 

Hebben jullie nog tips?
Ben ik iets vergeten of vinden jullie bepaalde dingen overbodig?
Héél benieuwd dus deel gerust!

Liefs,
Melissa

Perslunch “Het Nieuwe Trouwen”


Gisteren was ik te gast bij de perslunch van het gloednieuwe boek “Het Nieuwe Trouwen” dat ik samen met Engaged mocht maken. Engaged schreef dit prachtige boek omdat er nog veel nood is aan een boek dat gaat over het bedenken van een bruiloft die gebaseerd is op het bruidspaar hun eigen wensen, voorkeuren en karakters -helemaal los van tradities, regels, en verwachtingen van anderen – met als resultaat een trouwdag die niet alleen mooi van buiten is, maar ook waanzinnig mooi van binnen. Want daar gaat het uiteindelijk om!

We deden een heerlijke lunch (dankjewel Marvin!) met enkele bekende Nederlandse bloggers en stelden het boek voor het eerst voor. Daarna kregen we nog een leuke workshop bloemenkransen maken van MK Floral Design.

Wat een fijne namiddag,
wat een fijn boek (ik mocht het voor de eerste keer echt vasthouden! *hartjes!*)
wat een leuk project en uitgever!

Op naar meer van dat!
Santé, op alweer een boekbaby!

Véél liefs,
Melissa

 

Deze foto’s werd genomen met deze camera & deze lens

Laat de zon maar komen…


Ik weet niet hoe het met u zit maar ik mis de zon stillekes aan. Ik boek nog net geen last-minute maar veel langer moet de winter niet meer duren of ik neem mij de eerst volgende vlucht die naar warmere oorden gaat. Ik beken dat de winter ECHT niet mijn dada is maar manlief krijgt het elk jaar opnieuw op zijn heupen als ik zaag over de winter dus ik doe nu al jarenlang echt kei hard mijn best om mijn teut te houden. Het lukt vrij aardig maar nu is het januari en begint het lang te duren. Het romantische idee van kerst en koude is achter de rug en ik wil gewoon naar buiten zonder 2uur bezig te zijn om mijzelf en zoonlief Sem 5 lagen te geven. En ik wil de raam van de living open en ’s avonds nog een boek lezen op een stoel buiten met een wijntje erbij ipv in de zetel te hangen en te hopen dat er iets op tv is. Enfin, ge snapt het wel. Give me some sunshine. Gaan neuzen in de archieven van mijn foto’s van 2016 heeft ook niet echt geholpen moet ik zeggen. Zo zou ik nu, na het bekijken van vakantiesfoto’s van 2016, echt kei hard een vlucht nemen naar een warmer oord, of had ik dat al geschreven misschien? *wink*

Een tekort aan zon maar toch veel liefs,
Melissa

(hier een kleine terugblik op een mini vakantie in Frankrijk vorige zomer, mede winterhaters weze gewaarschuwd voor al dit moois en warms)

(enige reden dat het goed is dat het winter is, die vetrol rechts zit onder de wol ;-)) (echt, soms zijn we nog echt zot van elkaar, zo af en toe hé. Als ik niet zaag over mijn koude voeten die ik heb als ik ga slapen in de winter toch) 
Sem maakt voorlopig de meisjes enkel nog maar bang. #wewerkeneraan

PSS. Voor al wie nu denkt dat ik -zonder zwanger te zijn- is rap wat kinders heb bijgemaakt, dat is niet zo 😉 We waren op reis met enkele goede vrienden, één daarvan is op weg om jonge beloftevolle, vrouwelijke onderneemster van het jaar te worden dus go and give her some love. Because I do.

Alle foto’s werd genomen met deze leuke camera!

SHOP THE POST

De nieuwe Dreambee Collectie NIYU + Naïf Producten


Ik bevind me in een vlaag van melancholie wanneer ik terugblik op deze foto’s die ik nam nadat de Dreambee collectie van Ayko uitkwam een klein jaar geleden en Sem nog super tiny was. Ik kan niet geloven dat we ondertussen een jaar verder zijn en dat Sem alweer 15 maanden oud is binnenkort. Ondanks de zware start is het nu elke dag leuker en leuker om hem in huis te hebben. Zijn guitige lach, zijn ongeduld als hij moet wachten op eten (toegegeven, dat ongeduld is soms wat minder tof maar wel heel herkenbaar lieve zoon van me), zijn vele knuffels… het maakt hem, hem. Wat een plezier dan ook als we samen thuis zijn op zondag en maandag en tijd kunnen maken voor leuke dingen…

Enkele weken geleden hebben Sem en ik samen de nieuwste Dreambee collectie mogen uittesten. Een klein overzichtje van pinguïn Niyu, het nieuwe Dreambee figuurtje! De ganse collectie is nu te verkrijgen op de website en in de winkels van Dreambaby! De collectie die we vorig jaar mochten testten is er trouwens ook nog steeds te krijgen!



Klein Sem, dat badje ben je volgens mij nooit beu. Elke keer we naar boven stappen op de trap ga je rechtstreeks naar de deur van de badkamer en je begint dan super hard te lachen omdat je weet dat je in bad mag. De douche vond je ook altijd super, al was het ook een tijdje beangstigend ineens, zolang je nu op mama’s arm mag, is het weer helemaal prima! Wat geniet ik daarvan! Zo bijzonder dat ik zo dichtbij je mag zijn in deze periode van je leventje!

 

Veel liefs,
je mama

PS. al sinds enkele weken na de geboorte van Sem (eerste dagen/weken hebben we hem niet gewassen of enkel met water, zo kon zijn huidje nog wennen) wassen we hem met de producten van Naïf. Voor wie dat merk nog niet kent en fan is van natuurlijke producten zonder parabenen en andere chemicaliën, check het leuke merk even. Ze hebben verschillende leuke producten (shampoo, badolie, luierzalf) die we bijna dagelijks gebruiken. Sinds kort hebben ze ook deze nieuwe handzeep uit. Bij elke verkochte handzeep gaat er trouwens een mooi bedrag naar Unicef!

Kerstcadeaus voor het hele gezin!


kerstcadeau16

een: voor haar

Wanneer mama de tijd kan vinden is ze fan van koken. Sinds ik wist dat ik zwanger was van Sem ging ik dromen van een periode waarin Sem en ik samen door de tuin wandelen, groenten plukken en ze samen binnen in een stoofpotje verwerken terwijl het buiten donker is en samen spelen terwijl we wachten op lekkers in deze prachtige stoofpot.

twee: voor hem

Jan wil al sinds we ons huis bouwen een projector om films te kijken. In de winter in de slaapkamer, in de zomer op onze buitenmuur. We blijven nog even dromen maar zetten deze al op onze future christmas lijst!

drie: voor de tiener in de familie

Deze neon is voor de tiener(s) in de familie (maar eigenlijk wil ik hem KEI hard zelf)

vier: voor de hippe neef/nicht/broer of zus

Deze minimalistische zwarte rugzak staat al een tijdje op mijn TO BUY list omdat ik hem zo mooi maar tegelijk simpel vind. Hij past lekker overal bij maar ziet er toch héél apart uit. Het is ook een héél mooi cadeautje voor schoolgaande broers,zussen of neven en nichten die van (minimalistisch) design houden 🙂

vijf: voor de baby

Sem kreeg deze giraf vanaf zijn geboorte en is er nog altijd dol op (zeker wanneer hij tanden krijgt). Ideaal kerstcadeau dus voor baby’tjes in de familie.

zes: voor de mama

Ik kan het ondertussen bijna zelf! Kopjes maken (hooray! voor pottenbakken!). Maar tot dan is kopjes kopen op Etsy een mooi alternatief! Deze zijn een ideaal geschenk voor je mama!

 

Shoppen bij het ‘Het Land Van Ooit’!


Het Land van Ooit deed eind oktober de deuren open voor alle klanten. We besloten langs te gaan want al sinds de geboorte van Sem komen we héél graag in hun winkel. Ze hebben altijd de meest originele, hippe spullen en hebben een uitgebreid gamma. Eigenlijk hadden we graag onze geboortelijst hier willen leggen maar dat werd uiteindelijk toch een lijst bij De Kinderplaneet wegens dichterbij en dus makkelijker (zeker met een pasgeboren baby’tje dat veel tijd vraagt ;-))

Het Land van Ooit vinden we samen met Blabloom (online shoppen, addiction met een baby en dus tijd te kort in huis) en Wolf & Wolkje (liefste uitbaters en hip tot en met!) bij uitstek één van de leukste shops voor ouders en hun nieuwe kroost. We gingen eind oktober dus ook langs en dit is het resultaat van een zeer fijne zondagnamiddag!

hetlandvanooit-1samen

hetlandvanooit-2

hetlandvanooit-3

hetlandvanooit-4

Ter gelegenheid kon je schattebol ook op de foto in zijn/haar nieuwe outfit (en die was er, uiteraard ;-)). Geef toe, wat een klein model (met fantastisch nieuwe outfit) hebben wij 😉

Christmas Proof, dat ook! *smelt*

hlvo_herfst2016-543

hlvo_herfst2016-546

hlvo_herfst2016-547

Bedankt aan Het Land Van Ooit voor de fijne namiddag!  Voor wie ook wil shoppen, er staat 1 december al weer een late night shopping op het programma! Hup sie.

Liefs,
Melissa

PS. Alle leuke kledij/knuffels op de lay-flat & foto’s van Sem zijn dus te koop bij  Het Land Van Ooit, de houten figuurtjes kan je ook hier vinden, sem zijn outfit (tutje,trui, broek met bretellen) en mijn outfit (broek, vergelijkbare trui, schoenen).

BRIEVEN AAN SEM | 6 – 7 MAAND


Liefste Sem,

Hier zit ik weer, klaar om je een briefje te schrijven. Trots dat ik het kan volhouden (tijd maken, niet eenvoudig als ik de huidige trend mag geloven maar wees gerust, bij elke trend komt een tegenbeweging en dus hou ik mij klaar voor de generatie lui die eraan komt. Ik neem alvast een abonnement).

dscf6033

Ik start deze maand met mij te verontschuldigen over alle zwartgallige en negatieve dagboeken die je over je kreeg de afgelopen maanden. Met schaamrood op de wangen lees ik ze nu af en toe nog eens en dan ben ik veelal blij dat deze weken achter me liggen (of toch ongeveer, zo lees je in dit dagboek alweer) maar toch ben ik ergens ook blij dat ik ze neergeschreven heb… voor mezelf, voor alle andere mama’s die er op deze mooie planeet niet altijd mooie kraamweken hebben opzitten of gewoon voor jou. Het is gek te bedenken dat jij binnen 15 jaar niets meer zal herinneren van hoe ik ’s nachts wel eens grommend of huilend (papa gaat dit beamen, geen geduld heb ik) naast je bed stond (geen paniek, ik pak je terug binnen 15 jaar, don’t you worry), vloekend dat je weer eens wakker was. Of hoe je voor het eerst in een zwembadje zat op mama’s en papa’s verjaardagsfeestje een week geleden of hoe ik je kan overladen met kussen in je nek en hoe je dan ontzettend moet lachen (hopelijk doe je dat binnen 15 jaar nog steeds? ik betwijfel het dus geef er je nu genoeg voor de komende 15 jaar als dat goed is). Ik zie je groeien lieve kleine (steeds groter wordende) Sem en ik kan niet anders dan elk moment vast willen houden. Je armpjes en beentjes zijn kleine worstjes geworden waarin ik het liefst van al wil bijten, je haartjes beginnen (eindelijk!) te groeien en dus kan ik ze aaien en je oogjes… ja wat moet ik daar over zeggen, ik verdrink in je blauwe kijkers.

dscf6042

Een half jaar al sinds je geboren bent. Het is onwezenlijk. Langs de ene kant lijkt het gisteren maar anderzijds lijkt het alsof je er altijd was. Ik voel steken in men hart wanneer je weer iets nieuw kan en dus niet meer klein bent maar tegelijk loopt mijn hart over van vreugde omdat je toch echt wel een flinke, knappe en enthousiaste baby bent die weer iets nieuw geleerd heeft. En wat een vaart neemt dat zeg… Baby’s leren zoveel. Ik kan het amper volgen kleine man.

Je favoriete bezigheden op dit moment? Ik denk dat spetteren met je beentjes in bad toch wel je topfavoriet is. Af en toe afgewisseld met plassen op papa of mama net voor je in bad moet (goed zo,spaar ons in bad of erna ;-)). Vervolgens staat opstaan (en dat liefst zo snel mogelijk – rustig tijd om wakker te worden doe jij liever niet aan mee) toch ook wel in je top drie denk ik. Papa en ik houden het liever rustig in de ochtend dus proberen we het wat dragelijk te maken door je mee in bed te nemen voor we ook echt opstaan maar meestal ben je dan al zo actief en heb je een smile tot achter je oren dat we er toch snel aan moeten geloven. Papa is meestal de gelukkige om je mee naar beneden te nemen want toegegeven, een ochtendmens gaat mama geloof ik nooit worden. Eeuwige dank en een groot applaus graag voor papa!

dscf6030

Die samenwerking tussen mama en papa trouwens is er nog steeds. We waren wat uit ons lood geslagen na je geboorte en toegegeven er is een beetje een rouwperiode geweest ook want ineens had ik het gevoel dat een deel van mijn relatie met je papa voorgoed voorbij was. Dat is ook zo. Lekker lang knus in bed liggen, ’s avonds uren babbelen bij een glas wijn of dineren tot laat in de nacht en samen filmpjes kijken en luide muziek draaien. Het is allemaal een beetje uit onze handen geglipt en misschien vond ik dat nog wel het allermoeilijkste aan mama worden. Ik heb een deel van mijn relatie met je papa moeten achterlaten (ja dat komt vast wel terug en tot dan leg ik dat deeltje mooi ingepakt naast me weg maar o wat heb ik het moeilijk gehad met dat inpakken en loslaten lieve Sem).

Papa en ik hebben trouwens stiekem nog eens mogen glunderen naar dat ingepakt stukje van onszelf want we zijn voor het eerst samen weer op pad gegaan voor ons werk. We bezochten het fantastische Santorini (dat we al kenden van onze eerste vakantie samen, een heel aantal jaren geleden). Ditmaal werden we verwacht als fotografe en videografe voor dit fantastisch huwelijk en oh wat was het fijn om dit samen te doen. Nog eens gewoon lekker met twee. Heerlijk was dat! Je meter en je oma hebben het hier thuis van ons over genomen en vonden het toch ook wel zwaar met je ’s nachts. Ik was (stiekem) toch ook wel blij dat te horen want iedereen die je overdag kent of ziet vind je de grootste schat op aarde (dat is ook zo, je lacht de HELE tijd en pakt echt iedereen in van de eerste seconde dat ze je zien). Het zijn echter de nachten die het nog steeds heel moeilijk maken. Dat bevestigd krijgen na enkele nachten opvang was goed (we zijn niet gek, het is echt wel zwaar, we doen alles wat we kunnen, don’t worry, het is oké om te klagen).

dscf6034

De nachten dus, die gaan nog steeds niet goed. Eerder slechter dan slecht. Er zijn de afgelopen weken veel nachten geweest waar we elk uur minstens 1 keer aan je bed stonden om je een tutje te geven, je te troosten of je een flesje te geven. Niet zo zeer omdat je niet kan zonder flesje, wel omdat je al 2 maanden chronisch aan het hoesten bent. De ene virale infectie na de andere heb je (yay voor crèche) maar dat komt voornamelijk door die verdomde reflux. Nu je groenten en fruit eet dachten we dat die wel eindelijk zou verdwijnen maar nee. Om het met de woorden van de arts te zeggen: ‘je hebt reflux in alle soorten en maten en Sem heeft jammer genoeg de zware vorm gekregen’. En toen vervolgde de arts met: “we hopen vanaf 8 maanden beterschap te zien nu we de medicatie verhogen maar hou je maar klaar voor 6 weken gehoest nu zijn slokdarm verbrand is.” En daar gingen we dan. Al zo dood en met een slaaptekort om U tegen te zeggen stonden we terug thuis met het nieuws dat het enkel nog erger zou zijn de komende 6 weken. Halleluja.

dscf6040

En dat is het dus ook geworden. Om de 30 minuten wakker worden van je eigen gehoest, het is vast niet fijn kleine Sem. Wij vinden dat ook balen. Toch kan ik weer het licht zien en denken: het geeft niet. Ons kind is verder wel gezond, mooi, lief, vertederend en er zijn zoveel ergere dingen op de wereld. Toegegeven, mijn job combineren met onze niet bestaande nachtrust is niet altijd eenvoudig maar gelukkig heb ik een fantastische familie die helpt, een geweldige man die 100 keer meer geduld heeft dan ik tijdens nachtelijke uurtjes en is het allemaal nog niet zo erg als je weer ‘helder’ kan denken na een werktrip met hotel en inhaalslaap. Ooit komt het vast goed met ons en vinden we een fijn ritme.

Ik ben verdomd blij met je lieve Sem.
Crèche-snotjes, nachtelijke brulpartijen, pipi-voor badjestijd inclusief.
Kom hier kleine hartendief, dat we nog even kussen (en daar om lachen) omdat het gewoon nu nog kan.
Kom hier dat ik je in de armen van papa duw als ik het even weer niet meer zie zitten.
Kom hier dat we nog veel maanden samen mogen leren en ontdekken.
Kom hier want wij zijn fantastisch samen.
Ik wil ons drie, ons gezinnetje, voor geen geld van de wereld meer missen.

Dikke kussen, mama

 

PS. Wanneer je 7 maand werd ging jij ook voor het eerst op reis! Samen naar Italië, wat was dat heerlijk! Snel een verslag!

Alle foto’s werd genomen met deze leuke camera!

SHOP THE POST

WEDDING | Voor Altijd, de trouwbeurs te Hasselt


schermafbeelding-2016-10-17-om-13-38-39

Voor al wie gaat trouwen zijn er best héél wat leuke beurzen tegenwoordig (ik denk aan Engaged, I do I do en nu ook Voor Altijd)! Eentje daarvan is dus de beurs ‘Voor Altijd’ te Hasselt. Omdat ik zelf een huwelijke te fotograferen heb dat weekend kan ik er niet ‘in levende lijve’  bijzijn maar voor al wie goed kijkt – is er wel ‘een stukje’ van mij aanwezig in de goodiebags!

En al wie nog een gratis ticket wil winnen kan dat nu door onderaan deze blog een comment te posten met je naam en een kort bericht waarom je graag naar de beurs wil gaan! Ik heb twee keer een leuk ticket te geef! Meedoen kan tot vrijdag 21 oktober!

 

Go and have fun,
Be Inspired!

Melissa

 

PS. en voor al wie gaat trouwen… mijn agenda voor 2017 is voor 80% vol geboekt dus wees snel!